BABA...

​Baba kime, ne ifade eder bakalım…

​Tabi ilk olarak çocuğu olan erkektir. Etimolojik olarak hitabette saygı sevgi ifadesi olarak da kullanılabileceğinden bahsetmişler. Biz başka anlamlarına bakalım..
​
​Güvendir baba, sağlamdır.. İskele babası gemilerin, mertek olunca çatının.. Fidanın desteğidir baba. Mahya kirişini ayakta tutar.

​Beddualarda sığınılandır.. Ellerinde baba çıksın derler. Cüzzam olur.. Mafyaya bile çeki düzen verir, mafya babası olur.

​Saygı duyduğun kimseye verirsin ismini.. Çok baba adamdı dersin. Tekke büyüğü olur, Baba Oruç dersin, Gülbaba dersin, Bektaşi Babası dersin..

​Kurucudur, koruyucudur; Ata dersin.. Siyasette kıdemlenir yine baba dersin.. Ne baba adamdı dersin, översin..

​Farsçadan bulaşmıştır, Osmanlıcadır, peder deriz o da onların din büyüğüdür. Aslı farsçadır, ecnebilere father olarak geçmiş…

​Filipinler tatay demiş, Romenler tata, Salvadorlular tatah demiş. Urdular bap, Malaylar bapa, Yunanlar, Amazonlar papa demiş. Papa da tüm hristiyanların din büyüğü. Çinliler, Kenyalılar bizim gibi baba demiş.

Çocuk olsan tarifi yok zaten babasızlığın..

Çocuğun olsa yetmiyor teselliye..

Kıymetini kaybedenler daha iyi bilir. Belki ancak kaybedenler bilir. Babası olmayana eziyettir babalar günü. Ah babam dersin..

Özlemin bitmez.. Peki ya babanız, babam.. Baba, sen de özlemişsin belli.. Rüyama teşrifinden anladım..