YAYILIN ÇİMLERİN ÜZERİNE, ACELE EDİN

Koca bir yıl bitmek üzere, 1945 Japon pasifiği ’nin sapsarı akşamları gibi, virüs denilen illetten hala kurtulabilmiş değiliz.2020 yılı hepimizin hafızalarında derin izler bırakacak bir yıl oldu. Her şeye muktedir Kadim dünya medeniyetimiz, görünmeyen bu düşmanı hala yok edebilmiş değil, Yunus’un tabiri ile “bir sinek bir kartalı vurdu yere”. Virüs, Volkanik patlamadan çıkan lavlar gibi, kıtaları işgal etmeye devam ediyor.

Virüsle yatıp virüsle kalkıyoruz. Bazı şeyleri epeyce uzun süre yapamayacağımız bir döneme girmek üzereyiz. Tüm alışkanlıklarımız değişmek üzere. Kendini çok güçlü, başarılı, her şeye muktedir, “Kadir’i Mutlak” gibi yeryüzünde dolaşan, alçak dağları ben yarattım diyen İnsanoğlu, kapalı kapılar ardında can korkusuyla, pısıp durmuş vaziyette. Üstüne üstlük, kepenkler indi, faturalar işliyor. Bir bedel ödeyeceğiz ama ne boyutta bilmiyoruz.

 Yazıyı kaleme aldığım dakikalarda TV kanalarında yeni tedbirler açıklanıyordu.

40 yıl düşünsek aklımıza gelmeyen tedbirler. Hafta sonları sokağa çıkmak yasak, hafta içi 9’dan sonra yasak, akrabalara gitmek yasak, akrabaların gelmesi yasak, taziyelere gitmek, cenazelere katılmak acı gününde dostunun yanında olmak yasak. Ölsen cenazene gelmeleri yasak. Maskeyi burun altına indirmek yasak, Farklı kutuplardaki mıknatıslar gibi, birbirimize dokunmamız yaklaşmamız yasak.

 Hastalıktan korunmamızın ön koşulu birbirimizden uzaklaşmamız. Toplumun selameti için bilim kurulunun bize dayattığı acı reçete bu.

 Mikro ölçekte birer devlet hapishanesi mantığı ile tasarlanan apartmanlarınızdan evlerinizden çıkmayın.

 İzole olun, hastalık geçene kadar burnunuzu dışarı çıkarmayın. Her sokağa çıkma yasağında nüfus sayımı varmış gibi hissederim ve hastalık her aklıma geldiğinde Nazım ın Japon balıkçısı aklıma takılıverir.

Denizde bir bulutun öldürdüğü Japon balıkçısı genç bir adamdı
Dostlarından dinledim bu türküyü Pasifik'te sapsarı bir akşamdı